W literaturze przedmiotu znajdziemy szeroki wachlarz pozycji naukowych na temat psychoterapii. Znajdziemy dowody na to że psychoterapia leczy i jest skuteczna. Każdy człowiek podejmujący decyzje o podjęciu psychoterapii ma na jej temat jakąś wiedzę oraz wyobrażenie jak ma przebiegać. Wyobrażenie często bywa weryfikowane i niejednokrotnie wzbudza rozczarowanie w trakcie procesu psychoterapii, ponieważ terapeuta nie czyta w myślach, nie domyśla się tylko pyta o fakty. Nie daje rad i nie odpowiada na pytanie co „ty byś zrobił /zrobiła w takiej sytuacji”.
Mogę podzielić się z Wami wiedzą czym psychoterapią nie jest? Napewno nie jest zwyczajną rozmową. Ci z państwa którzy ukończyli proces psychoterapeutyczny mogą zgodzić się ze mną, iż jest to niejednokrotnie trudna praca. W kontakcie z psychoterapeutą odkrywamy te sfery naszej pamięci oraz naszego przeżywania, które niejednokrotnie nasza psychika ukrywa przed nami samymi, powodując utratę rozumienie siebie i swoich stanów emocjonalnych.
Ważne jest przymierze które budujemy z terapeutą. Wymaga ono czasu oraz zaufania.
Psychoterapeuta jest człowiekiem który przez wiele lat się kształci, przechodzą przez proces własnej psychoterapii. Uczy się i pracuje na stażach klinicznych. Podczas tych lat nauki i budowania doświadczenia klinicznego poznaje mechanizmy podświadomości i dynamikę chorób. W procesie psychoterapii człowiek uczy się nowych nawyków, rozumienia siebie oraz budowania własnej tożsamości, jeśli występuje taka konieczność. Warto z niej skorzystać, gdyż psychoterapeuta daje nadzieję na to, że świat wewnętrzny człowieka jest ciekawy i warto go rozumieć. W swojej pracy towarzyszy osobie w kryzysach związanych z chorobą oraz życiowych wywołanych sytuacją zewnętrzną. Psychoterapia więc pomaga zintegrować te części psychiki które z różnych powodów nie miały takiej szansy.
U każdego człowieka przebiega inaczej.